Tadeusz Brzeski (1884–1958) był polskim ekonomistą i nauczycielem akademickim. Studiował prawo na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, jak również ekonomię na wyższych uczelniach w Monachium i Berlinie. W 1922 r. został profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, na którym na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku przez jeden rok akademicki pełnił funkcję rektora. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Lwowa, skąd władze sowieckie deportowały go do Kazachstanu. Został zwolniony w 1941 r. Udało mu się wyjść wraz z armią generała Władysława Andersa na Bliski Wschód. Jeszcze w czasie wojny przeniósł się do Londynu, gdzie mieszkał do końca życia. Aktywnie uczestniczył w życiu emigracyjnym, piastując wiele ważnych stanowisk. Objął urząd rektora Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie, a także stanowisko prezesa Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Tadeusz Brzeski w swojej pracy koncentrował się na zagadnieniach teoretycznych. Włożył wiele wysiłku w analizę pojęć związanych z metodologią ekonomii. Stworzył złożoną klasyfikację zjawisk gospodarczych i faktów polityki społecznej, do których zaliczał: wartości, miary i formy gospodarcze.

Uczony kładł ogromny nacisk na psychologiczny aspekt życia gospodarczego. Brzeski wysunął pogląd, że teoria gospodarowania winna brać pod uwagę motywy postępowania jednostek i społeczności, co szczegółowo wyłuszczył w jednej ze swoich najważniejszych prac – Psychologicznej teorii gospodarczej w zarysie. Bronił tezy, że życie gospodarcze jest splotem faktów przyrodniczych i psychologicznych, próbując tym samym godzić argumenty szkoły historycznej z myśleniem dedukcyjnym.

Wśród innych ważnych prac Brzeskiego należy wymienić następujące pozycje: O granicach ekonomii społecznej, Ekonomia. Teoria gospodarowania, Ustrój pieniężny. Teoria, Polska jako jednostka gospodarcza.

Grzegorz Jeż

Numizmaty powiązane z artykułem